Στο βιβλίο Κήνσορες και Θεράποντες (Eco 1987), ο U. Eco, αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα του «τρόπου ομιλίας των κόμικς». Η γλώσσα των κόμικς πηγάζει εξ' ολοκλήρου από την εικονογραφία τους ακόμη κι όταν αυτή παραπέμπει σε στερεότυπα που πραγματοποιήθηκαν σε άλλους «χώρους», όπως για παράδειγμα στον κινηματογράφο όπου γίνεται με γραφιστικά μέσα που αρμόζουν στο συγκεκριμένο είδος. Εξετάζοντας ή ακόμη και παρατηρώντας τα κόμικς, θα μπορούσαμε να εντοπίσουμε δεκάδες στοιχεία σχηματοποίησης τους, που αποτελούν ήδη μέρος του κανόνα, με επακριβές εικονολογικό καταστατικό.
Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται εκφράσεις στα κόμικς, οι οποίες ανατρέχουν διαρκώς σ' ένα στοιχειώδη σχηματοποιητικό συμβολισμό τον οποίο ο αναγνώστης κατανοεί αμέσως. Για παράδειγμα, σε χιουμοριστικά κόμικς, εμφανίζονται διάφορες διαδικασίες οπτικοποίησης της μεταφοράς ή της παρομοίωσης όπως: «βλέπω αστράκια», «νιώθω το κεφάλι μου να γυρνά». Οι εικόνες από σταγόνες σάλιου ή το αναμμένο λαμπάκι που υποδηλώνει πόθο και ξαφνική ιδέα αντίστοιχα αποτελούν ένδειξη πως η γλώσσα δεν είναι περιγραφική. Βασικό στοιχείο επίσης είναι το συμβατικό σύμβολο με το «συννεφάκι» ή αλλιώς «εκτόπλασμα» ή «μπαλονάκι», το οποίο ανάλογα τον τρόπο σχεδίασης εκφράζει διαφορετικό τρόπο σκέψης ή ομιλίας. Αν σχεδιαστεί σύμφωνα μ' έναν συμβατικό τρόπο και καταλήγει σε μια ακίδα που δείχνει το πρόσωπο του ομιλητή, σημαίνει τον «εκπεφρασμένο λόγο». Αν όμως περιβάλλεται από διακεκομμένα περιγράμματα με οξείες γωνίες, με πριονωτά δόντια ή με βελόνες σαν του σκαντζόχοιρου, μπορεί κατά περίπτωση να εκφράζει φόβο, οργή, ταραχή, έκρηξη θυμού, ουρλιαχτό, δυνατό κρότο σύμφωνα με μια επακριβή τυποποίηση των καταστάσεων. Οι διάλογοι στα εικονογραφημένα είναι ζωηροί και αλληγορικοί, φανερώνουν δράση, αλλά δεν αποτελούν λογοτεχνικό κείμενο με ασάφειες και βαθιά νοήματα αφού τα μηνύματα μεταδίδονται κυρίως μέσα από την εικόνα. Το λεξιλόγιο είναι περιορισμένο και χρησιμοποιούνται μονοσύλλαβες λέξεις ή επιφωνήματα. Ένα ακόμη βασικό στοιχείο που παρατηρούμε, είναι το γραφιστικό σήμα που χρησιμοποιείται με ηχητική λειτουργία, χειριζόμενο ελεύθερα τις ονοματοποιητικές πηγές μιας γλώσσας. Έχουμε λοιπόν έναν μάλλον αυστηρό πίνακα ήχων που ξεκινά από το «ζιπ» της σφαίρας που φεύγει και φτάνει στο «κρακ» της καραμπίνας (ηχοποίητες λέξεις ή ηχολέξεις) κ.ο.κ. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για πραγματικές ονοματοποιίες, που έχουν ήδη κάποια σημασία στα Αγγλικά, και που μεταφέρονται σε άλλες γλώσσες έχοντας απλώς μια λειτουργία επίκλησης και χάνουν την άμεση τους σύνδεση με το σημαινόμενο - έτσι, ενώ ήταν γλωσσικά «σήματα», γίνονται οπτικά, αντίστοιχα του θορύβου, και επιστρέφουν στη λειτουργία τους ως «σήματα» μέσα στο πλαίσιο των σημαντικών συμβάσεων των κόμικς. (www.educomics.org/materials)
Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιούνται εκφράσεις στα κόμικς, οι οποίες ανατρέχουν διαρκώς σ' ένα στοιχειώδη σχηματοποιητικό συμβολισμό τον οποίο ο αναγνώστης κατανοεί αμέσως. Για παράδειγμα, σε χιουμοριστικά κόμικς, εμφανίζονται διάφορες διαδικασίες οπτικοποίησης της μεταφοράς ή της παρομοίωσης όπως: «βλέπω αστράκια», «νιώθω το κεφάλι μου να γυρνά». Οι εικόνες από σταγόνες σάλιου ή το αναμμένο λαμπάκι που υποδηλώνει πόθο και ξαφνική ιδέα αντίστοιχα αποτελούν ένδειξη πως η γλώσσα δεν είναι περιγραφική. Βασικό στοιχείο επίσης είναι το συμβατικό σύμβολο με το «συννεφάκι» ή αλλιώς «εκτόπλασμα» ή «μπαλονάκι», το οποίο ανάλογα τον τρόπο σχεδίασης εκφράζει διαφορετικό τρόπο σκέψης ή ομιλίας. Αν σχεδιαστεί σύμφωνα μ' έναν συμβατικό τρόπο και καταλήγει σε μια ακίδα που δείχνει το πρόσωπο του ομιλητή, σημαίνει τον «εκπεφρασμένο λόγο». Αν όμως περιβάλλεται από διακεκομμένα περιγράμματα με οξείες γωνίες, με πριονωτά δόντια ή με βελόνες σαν του σκαντζόχοιρου, μπορεί κατά περίπτωση να εκφράζει φόβο, οργή, ταραχή, έκρηξη θυμού, ουρλιαχτό, δυνατό κρότο σύμφωνα με μια επακριβή τυποποίηση των καταστάσεων. Οι διάλογοι στα εικονογραφημένα είναι ζωηροί και αλληγορικοί, φανερώνουν δράση, αλλά δεν αποτελούν λογοτεχνικό κείμενο με ασάφειες και βαθιά νοήματα αφού τα μηνύματα μεταδίδονται κυρίως μέσα από την εικόνα. Το λεξιλόγιο είναι περιορισμένο και χρησιμοποιούνται μονοσύλλαβες λέξεις ή επιφωνήματα. Ένα ακόμη βασικό στοιχείο που παρατηρούμε, είναι το γραφιστικό σήμα που χρησιμοποιείται με ηχητική λειτουργία, χειριζόμενο ελεύθερα τις ονοματοποιητικές πηγές μιας γλώσσας. Έχουμε λοιπόν έναν μάλλον αυστηρό πίνακα ήχων που ξεκινά από το «ζιπ» της σφαίρας που φεύγει και φτάνει στο «κρακ» της καραμπίνας (ηχοποίητες λέξεις ή ηχολέξεις) κ.ο.κ. Σε πολλές περιπτώσεις πρόκειται για πραγματικές ονοματοποιίες, που έχουν ήδη κάποια σημασία στα Αγγλικά, και που μεταφέρονται σε άλλες γλώσσες έχοντας απλώς μια λειτουργία επίκλησης και χάνουν την άμεση τους σύνδεση με το σημαινόμενο - έτσι, ενώ ήταν γλωσσικά «σήματα», γίνονται οπτικά, αντίστοιχα του θορύβου, και επιστρέφουν στη λειτουργία τους ως «σήματα» μέσα στο πλαίσιο των σημαντικών συμβάσεων των κόμικς. (www.educomics.org/materials)